Iedereen in het onderwijs vindt dat er bepaalde componenten zijn waar iedere leerkracht verstand van moet hebben. Zo moet iedere leerkracht weten waar zijn klaslokaal is, wanneer hij of zij moet gaan gymmen, dat er iets moet gebeuren met taal en rekenen. Daarnaast is het handig dat leerkrachten iets van kennis hebben over het vakgebied waarover ze praten. En je moet ook weten hoe je die kennis over moet brengen op kinderen. Dus er moet iets van vakkennis zijn en je moet iets afweten van didactiek. 

Check, check, dubbelcheck. Jep, Het onderwijssysteem in Nederland voldoet over het algemeen aan die eisen. Is dat genoeg in de 21e eeuw? Nope, er komt wel wat meer bij kijken. 

Het TPACK model is een model dat naast de vakkennis en didactiek ook ICT integreert in het onderwijs (Koehler & Mishra, 2009). Daarbij moet er een juiste balans zijn, de integratie van ICT moet er bijvoorbeeld niet voor zorgen dat ICT het doel wordt. Op onderstaande afbeelding zie je dat als er een component mist, het TPACK model niet compleet is. Het is dus belangrijk om je bewust te zijn van de componenten. 

Snap je het model? Mooi, ik zal er ook nog een voorbeeld bij geven. Een voorbeeld die ik in zou voeren op mijn ideale school waarvan ik nog steeds hoop dat ik toegelaten wordt. Voel je hem al aankomen? Zweinstein, here I come!

De leerlingen op Zweinstein hebben een hekel aan geschiedenis van de toverkunst. Professor Kist, het spook dat dit vak doceert, leest zijn aantekeningen voor en de leerlingen schrijven dit over. Vakkennis aanwezig? Check. Didactiek? Tja, het is een vorm van didactiek, erg uitdagend is deze echter niet. Hoe kan je de T van TPACK inzetten, namelijk de technologie? Het eerste wat Perkamentus aan moet schaffen is een WIFI-netwerk en iPads. Nee, niet omdat Perkamentus dan kan zeggen dat hij mee gaat met de tijd, maar om als didactisch hulpmiddel te zetten. Wat professor Kist dan kan doen, is het volgende. 
Hij begint met een korte en krachtige introductie op het onderwerp, in deze situatie is dat de koboldopstanden. Hij neemt één kobold die een sleutelrol speelde in de opstanden. Over deze kobold zoeken de leerlingen achtergrondinformatie op. Dan maken ze in groepjes een Bitstrip (online strip maken, zie www.bitstripsforschools.com) over deze kobold en wat hij heeft gedaan tijdens de opstand. De keuze voor Bitstrips is gebaseerd op het visueel maken van de lesstof. Aan het einde van de les worden de Bitstrips bekeken en wordt er geëvalueerd aan de hand van een aantal inhoudelijke vragen. Deze vragen controleren of het doel van de les is behaald. 

De vakkennis van professor Kist wordt getoond tijdens de introductie, de kennis van de leerlingen groeit gedurende de les. Professor Kist spreekt verschillende leerstijlen van de leerlingen aan. Tijdens de introductie zijn de auditief ingestelde leerlingen in het voordeel, tijdens de verwerking zowel de auditief- als de visueel ingestelde leerlingen en bij de evaluatie komt alles samen in een discussie die ondersteund wordt met de visuele Bitstrips. De technologie bij deze les is in de vorm van Bitstrips en iPads. 


Nu kan je denken: ja, leuk verzonnen. Nu nog toepassen. Bij Kennisnet ben ik er gisteren achtergekomen dat dat niet zo moeilijk hoeft te zijn. Ieder tweetal kreeg namelijk drie kaartjes, op elk kaartje stond een woord dat met kennis, didactiek en technologie te maken had. Bijvoorbeeld discussiëren (kennis), samenwerken (didactiek) en Twitter (technologie). Er moesten lessen verzonnen worden bij de kaartjes. De les die wij hadden verzonnen ging als volgt: In een samenwerkingsverband wordt een stelling besproken. Elk groepje komt tot een standpunt, de discussie gaat verder op Twitter. Uiteindelijk hebben de kinderen hun mening aangepast of blijven ze bij hun standpunt, dit maakt niet uit. Ze hebben een discussie gevoerd met elkaar en daarbij Twitter als hulpmiddel gebruikt. Het voordeel van Twitter bij deze les is dat de kinderen een beknopt argument moesten geven. Dit kan echter ook als nadeel werken.  

In twintig minuten waren alle ideeën uitgewerkt en waren er korte presentaties over de lessen gemaakt. Twintig minuten, iedereen heeft toch wel twintig minuten over om een les te bedenken volgens het TPACK model? Dat is zeker het mooie aan het model, het is niet zo moeilijk om het toe te passen in het onderwijs. 

Dus bij deze, mijn sollicitatie om de functie van professor Kist over te nemen en een korte samenvatting en voorbeelden over TPACK met daarbij veel dank aan Kennisnet voor de voorbeelden die ik daar heb gezien. 


Koehler, M. J. & Mishra, P. (2009). What is technological pedagogical content knowledge? Contemporary Issues in Technology and Teacher Education, 9, 60-70. 
Bitstrips Inc. (2012). Online strips maken. www.bitstripsforschools.com. Bezocht op: 28-2-2013.

21st century skills, je kan er in het onderwijs bijna niet meer omheen. Toch? Ik wou dat dit waar was, dat geen enkele leerkracht het zou durven om te zeggen dat ze niet weten wat de inhoud van de term is. Helaas, ik raakte gisteren nog in gesprek met een leerkracht over 21st century skills. Het gesprek ging ongeveer zo: 'Waar ben je tegenwoordig mee bezig?' 'Tja, waar ben ik niet mee bezig? Ik ga naar school, ik slaap, ik ga werken, ik heb af en toe een afspraak bij de opticien, ik lees het een en ander over Harry Potter.. O, waar ik op stage mee bezig ben? Ik ben bezig met een onderzoek naar 21st century skills.' Er valt een vervelend lange stilte... ... ... 'Waar ben je mee bezig?' WAT? In welke eeuw leef jij?!

Omdat ik een flexibele leerkracht ben die me graag aanpas aan mijn lezers, laat ik Joke Voogt in het filmpje hieronder aan het woord. Zij legt uit wat de 21st century skills inhouden. Mocht je al weten wat het is? Yes! Geweldig! Ga ermee aan de slag! En kijk toch het filmpje even, het is de moeite waard. 

Dus, nu weet je wat het is. De maatschappij is veranderd, het onderwijs niet. Kort door de bocht misschien, maar wel waar. Het vervelende aan de veranderde maatschappij is dat deze niet stilstaat, maar door blijft veranderen. Vervelend? In een bepaald opzicht ja, je kan geen vast curriculum stellen. Tegen de tijd dat het af is, is alles weer anders. 

Geweldig toch, dat je nog steeds denkt aan het curriculum? Dat is toch hartstikke ouderwets? Klopt, maar dat wil niet zeggen dat het helemaal moet verdwijnen. Iets dat ouderwets is hoeft niet te verdwijnen, het krijgt alleen een andere betekenis en plaats. 

Daarom zijn de 21st century skills zo'n goed idee. Omdat we door de veranderingen op dit moment nog niet weten welke banen de kinderen van nu later gaan hebben, weten we ook niet wat ze moeten kunnen. Je kan een kind niet meer leren hoe je een hoefijzer slaat, want het beroep van een smid blijft niet meer bestaan. We moeten de kinderen van nu leren om zelf vragen te stellen en deze op te lossen. Zoals B. Trilling en C. Fadel in hun boek zo mooi zeggen: 'The journeys to discover answers to why? and to creating innovative solutions to our perplexing how can we...? problems are authentic learning adventures - they deepen understanding, hone skills, provide emotional satisfaction (as well as some creative frustration), and reveal new ways to work, learn, and thrive in our world.' (2009)

Leren is een avontuur, als de juiste vragen maar gesteld worden. En als de vragen maar door de kinderen gesteld worden. Als leerkracht kan je de aanleiding voor de vraag geven, maar een kind moet met de vraag komen. Dan begint de zoektocht naar het vinden van het antwoord. Welke vaardigheden zet je ervoor in? Wat moet je kunnen? 
Hier heb je toch per direct motivatie voor? Je hebt het immers zelf bedacht. Kinderen worden enthousiast en ze zijn intrinsiek gemotiveerd, laat dat leren maar komen!

Wauw, als ons dat toch eens zou lukken. Het eerste wat er dan veranderd moet worden is dat kinderen meer ruimte moeten krijgen om vragen te stellen. Vaak worden vragen afgekapt, anders loopt de planning in de soep. Tja, een planning is belangrijk in het onderwijs... 

Maar door steeds maar zelf vragen te stellen aan leerlingen en er vaak al een deel van het antwoord bij te geven, maak je leerlingen lui. Laat ze zelf iets bereiken! Wees alleen diegene die het duwtje in de goede richting geeft. 

Geloof je me nog niet, denk dan hier eens over na: Denk je dat Harry Voldemort had kunnen verslaan als professor McGonagall (voor Nederlandse lezers Anderling) constant tegen Harry had gezegd wat hij moest doen? Nee, ik denk het niet... Het enige wat zij heeft gedaan is de nodige spreuken aangeleerd en Harry een thuis gegeven om voor te vechten. 


Literatuur:
Fadel, C., & Trilling, B. (2009). 21st century skills, learning for life in our times. San Francisco : Jossey-Bass.
Kennisnet (2011). Joke Voogt, 21st century skills. http://www.youtube.com/watch?v=czlOrLtRIc8. Bezocht op: 21-2-2013.

Heb je wel eens een discussie met jezelf gevoerd? Ik denk dat iedereen dat wel eens doet. Ik vanochtend nog, een discussie over beschuiten. 

Wat is het belang van beschuiten in onze wereld? Wat brengt een beschuit dat alleen een beschuit kan brengen? Het is voedsel, maar een appel kan je ook eten. Het heeft een symbolische betekenis bij een geboorte, maar dat kan vervangen worden door een peperkoek. Of een kaiserbroodje. Of een croissant. Kan mij het schelen. 

Toen dacht ik over het belang van belang hebben in onze wereld. Volg je me nog? Is het belangrijk om belangrijk te zijn voor de wereld waarin we leven? Voor een beschuit is het blijkbaar niet belangrijk om belangrijk te zijn. Geldt dat voor een mens ook? Is het onze taak om belangrijk te zijn voor anderen? En voor de natuur? Ja, ik denk dat dat belangrijk is. En iedereen probeert het ook, de een wat minder dan de ander, maar iedereen probeert het. Ik probeer belangrijk te zijn door kinderen dingen te leren. Wat voor dingen? Nou, waarom 1945 een belangrijk jaar is in de Nederlandse geschiedenis. Maar ik leer ze ook hoe je met elkaar om hoort te gaan, hoe je een ander leert te respecteren. Wat is belangrijker? Kies zelf maar. 
Ja, iedereen probeert belangrijk te zijn. Behalve Voldemort, die denkt alleen maar aan zichzelf. Maar ach, dat is een fictief persoon, toch?

Ik dwaal af, ik had het over beschuiten. Hoe hoort een beschuit eruit te zien? Een beschuit hoort rond te zijn, dat is zeker. En het moet kruimelen zodra je een hap neemt, dat hoort erbij. Er zijn ook merken die een inkeping maken in de beschuiten zodat je ze beter kan pakken, handig! Maar wat ik daar zo vervelend aan vind, is dat je minder beschuit krijgt voor je geld. Tja, ik blijf een Nederlander. Waarom maken de fabrikanten niet een verpakking met een 'uitkeping'? Dan kan je makkelijk je beschuit pakken én is hij perfect rond, geniaal!

Geniaal, dat woord hoor je steeds minder in ons onderwijssysteem. We laten kinderen zelf niet nadenken, we doen het voor ze. Maar waarom? Het zijn juist de kinderen die vaak met een fris idee komen. En als het een minder goed idee is? Ach, volgende keer beter. Laat ze het maar uitproberen, ze komen er snel genoeg achter dat ze iets nieuws moeten verzinnen. 

Out of the box denken wordt weinig gedaan. Jammer, je haalt jezelf alleen maar meer werk op de hals. Jij moet namelijk al het denkwerk doen. Laat de kinderen nou eens nadenken! Laat hen komen met de ideeën en voer ze uit. Dat is het enige wat je hoeft te doen, helpen bij het uitvoeren. O, en af en toe en doel stellen misschien. Ja, dat lijkt me ook wel handig. 

Kijk voor een voorbeeld eens naar het filmpje. Ik wist niet dat een paar dozen zoveel mogelijkheden konden bieden, wauw! Ik ken de serie niet en volgens mij bestaat het ook niet meer. Jammer, ik denk dat ik het wel een leuke serie had gevonden.