De zon schijnt, toepasselijk. Want wat was de minor een zonnige ervaring. Het einde is nu heel dichtbij, morgen heb ik een eindgesprek en dan zit het er (als het goed is) op. De zon scheen vanaf de eerste dag, wat heb ik genoten. Voor het eerst sinds jaren had ik zin om naar school te gaan, ik wilde uitgedaagd worden en ik wilde iets doen. Het luisteren en overschrijven was ik kotsbeu, met overschrijven ben ik lang geleden al gestopt. Als ik iets interessant vind onthou ik het toch wel. Maar dat was vaak het probleem, ik was niet geïnteresseerd of enthousiast. Het enige wat ik wilde was zo snel mogelijk mijn diploma halen en lekker voor de klas gaan staan. Lekker mezelf zijn, alles op mijn manier doen...
Wat een faal zeg, alles op mijn manier doen. Je zou toch zeggen dat als je zelf ervaart dat je niet uitgedaagd word, je juist die uitdaging gaat zoeken voor kinderen. Niet dus, ik zou alles op mijn manier hebben gedaan. Terwijl elk kind op een andere manier gemotiveerd moet worden. Sommige kinderen luisteren graag naar je, anderen willen iets gaan doen. Sommige kinderen hebben behoefte aan een lange uitleg voordat ze ergens aan beginnen, andere kinderen willen aan de slag en stellen wel een vraag als ze er niet uitkomen. Het is lastig om met al die verschillende leerstijlen van kinderen rekening te houden, maar het is niet onmogelijk. Het vraagt flexibiliteit en inzicht van een leerkracht. Heb ik dat? Dat moet ervaring mij leren.
In mijn blogs heb ik al heel wat beschreven. Sommige onderwerpen waren verplicht, andere onderwerpen heb ik zelf aangesneden. Er zijn op het laatste moment nog wat onderwerpen die ik kwijt wil. Te beginnen met ondernemerschap.
Toen dit onderwerp ten sprake kwam, dacht ik: wat moet ik ermee? Om eerlijk te zijn denk ik dit nu nog steeds. Ik heb getest hoe ondernemingsgezind ik ben door een aantal vragen in te vullen op een site (www.ondernemendeschool.be), en zoals ik verwacht had heb ik niet de benodigde karaktertrekken om een succesvolle ondernemer te worden. Is dit erg? Natuurlijk niet, ik heb de ambitie ook niet. Welke ambitie heb ik wel? Ik wil ondernemend zijn in de klas.
Zo ben ik ondernemend geweest in groep 7. Sorry, ik moet het anders zeggen. De kinderen van groep 7 zijn ondernemend geweest. Ze waren zelfs zo enthousiast dat ze naar de gemeente van Tilburg toe wilden stappen om hun ontwerp van hun recreatiegebied te presenteren. Doe maar! Heb je mijn hulp nodig? Dan kom ik je helpen! Lukt het je alleen? Dan blijf ik langs de zijlijn toejuichen! Want dat is wat een leerkracht moet doen. Je moet een kind de ruimte geven, als ze willen gaan ze uit zichzelf ondernemen.
In een E-college van Erik van Santevoort werd aan ons verteld wat ondernemen is. Het was net als het interview dat we met hem gehouden hebben interessant, maar echte ondernemingszin moet vanuit jezelf komen. Dat wil niet zeggen dat ik ondernemingszin bij kinderen niet zal stimuleren, maar ik zal nooit een 'ondernemins-expert' worden.
Een tweede onderwerp dat ik nog wil aansnijden heeft te maken met verandering. Verandering in het onderwijs heeft zowel voorstanders als tegenstanders. Voor beide partijen valt iets te zeggen. Mij zul je nooit horen oordelen over een tegenstander van verandering. Wel vraag ik aan dat persoon om met goede argumenten te komen.
Verandering staat vaak in verband met angst. Ik weet van mezelf dat ik gevoelig ben voor verandering. Ik word er zenuwachtig van, ik raak gestrest en uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht. Kijkend naar het onderwijs wordt verandering vaak in verband gebracht met ICT. Logisch, als je kijkt naar de maatschappij waarin we leven.
Als je het onderwijs wilt veranderen, zal je eerst moeten weten hoe het in elkaar zit. Ik raad basisscholen aan om de vier-in-balans tool in te zetten (Kennisnet, 2012), of als ze al iets verder zijn, de didactiek-in-balans tool. Het doel van de vier-in-balans tool is het in kaart brengen van ICT in het onderwijs, ICT moet ervoor zorgen dat het leerrendement wordt verhoogd.
Ik zie nu dat Kennisnet ook een PABO tool heeft. Het test zo te zien de kwaliteiten van een student. Die ga ik nog een keer doen, Vandaag niet, er staat een cake in de oven en die mag niet aanbranden.
Fijn, door al dat gepraat van mij is de cake aangebrand...
Wat een faal zeg, alles op mijn manier doen. Je zou toch zeggen dat als je zelf ervaart dat je niet uitgedaagd word, je juist die uitdaging gaat zoeken voor kinderen. Niet dus, ik zou alles op mijn manier hebben gedaan. Terwijl elk kind op een andere manier gemotiveerd moet worden. Sommige kinderen luisteren graag naar je, anderen willen iets gaan doen. Sommige kinderen hebben behoefte aan een lange uitleg voordat ze ergens aan beginnen, andere kinderen willen aan de slag en stellen wel een vraag als ze er niet uitkomen. Het is lastig om met al die verschillende leerstijlen van kinderen rekening te houden, maar het is niet onmogelijk. Het vraagt flexibiliteit en inzicht van een leerkracht. Heb ik dat? Dat moet ervaring mij leren.
In mijn blogs heb ik al heel wat beschreven. Sommige onderwerpen waren verplicht, andere onderwerpen heb ik zelf aangesneden. Er zijn op het laatste moment nog wat onderwerpen die ik kwijt wil. Te beginnen met ondernemerschap.
Toen dit onderwerp ten sprake kwam, dacht ik: wat moet ik ermee? Om eerlijk te zijn denk ik dit nu nog steeds. Ik heb getest hoe ondernemingsgezind ik ben door een aantal vragen in te vullen op een site (www.ondernemendeschool.be), en zoals ik verwacht had heb ik niet de benodigde karaktertrekken om een succesvolle ondernemer te worden. Is dit erg? Natuurlijk niet, ik heb de ambitie ook niet. Welke ambitie heb ik wel? Ik wil ondernemend zijn in de klas.
Zo ben ik ondernemend geweest in groep 7. Sorry, ik moet het anders zeggen. De kinderen van groep 7 zijn ondernemend geweest. Ze waren zelfs zo enthousiast dat ze naar de gemeente van Tilburg toe wilden stappen om hun ontwerp van hun recreatiegebied te presenteren. Doe maar! Heb je mijn hulp nodig? Dan kom ik je helpen! Lukt het je alleen? Dan blijf ik langs de zijlijn toejuichen! Want dat is wat een leerkracht moet doen. Je moet een kind de ruimte geven, als ze willen gaan ze uit zichzelf ondernemen.
In een E-college van Erik van Santevoort werd aan ons verteld wat ondernemen is. Het was net als het interview dat we met hem gehouden hebben interessant, maar echte ondernemingszin moet vanuit jezelf komen. Dat wil niet zeggen dat ik ondernemingszin bij kinderen niet zal stimuleren, maar ik zal nooit een 'ondernemins-expert' worden.
Een tweede onderwerp dat ik nog wil aansnijden heeft te maken met verandering. Verandering in het onderwijs heeft zowel voorstanders als tegenstanders. Voor beide partijen valt iets te zeggen. Mij zul je nooit horen oordelen over een tegenstander van verandering. Wel vraag ik aan dat persoon om met goede argumenten te komen.
Verandering staat vaak in verband met angst. Ik weet van mezelf dat ik gevoelig ben voor verandering. Ik word er zenuwachtig van, ik raak gestrest en uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht. Kijkend naar het onderwijs wordt verandering vaak in verband gebracht met ICT. Logisch, als je kijkt naar de maatschappij waarin we leven.
Als je het onderwijs wilt veranderen, zal je eerst moeten weten hoe het in elkaar zit. Ik raad basisscholen aan om de vier-in-balans tool in te zetten (Kennisnet, 2012), of als ze al iets verder zijn, de didactiek-in-balans tool. Het doel van de vier-in-balans tool is het in kaart brengen van ICT in het onderwijs, ICT moet ervoor zorgen dat het leerrendement wordt verhoogd.
Ik zie nu dat Kennisnet ook een PABO tool heeft. Het test zo te zien de kwaliteiten van een student. Die ga ik nog een keer doen, Vandaag niet, er staat een cake in de oven en die mag niet aanbranden.
Fijn, door al dat gepraat van mij is de cake aangebrand...
RSS Feed