Wat zijn die kinderen toch blij met mij..

Wat zijn die kinderen toch blij met mij.. 'Yes, juf Ilona is er! We gaan werken aan het project!' 'Wat gaan we volgende week doen?' 'Mogen we thuis verder werken aan Prezi?' Maar natuurlijk, ga je gang! Ga maar lekker aan de slag met Twitter, Prezi en het ontwerpen van je eigen recreatiegebied. 

Ja, ze zijn heel erg blij met mij. Tot ze te horen krijgen dat we de recreatiegebieden gaan presenteren, *dramatische pauze*, aan de ouders. Twintig kelen moeten even slikken. Één paar ogen kijkt me meteen verschrikt aan. Presenteren aan de klas? Prima, doen we. Dat is bijna hetzelfde als het houden van een spreekbeurt. Presenteren aan de ouders? Ai, dat is andere koek.

Kinderen zijn vaak bang om te presenteren of te vertellen. Waarom? Tja, het kan natuurlijk gebeuren dat je je verhaal kwijt bent. Of misschien sta je te trillen van de zenuwen. So what!? Je bent het zo weer vergeten, vooral als je ouders zeggen dat ze apetrots op je zijn. Want apetrots gaan ze op die groepjes zijn, net als ik trouwens. Want ook al ken ik ze pas sinds Carnaval, wat ben ik trots op wat de kinderen tot nu toe hebben bereikt. 

Neem nou eergisteren. Er kwam spontaan een jongen naar mij toelopen die vroeg waarom we dit project eigenlijk deden. Tja, daar springen we natuurlijk op in. 
'Oké jongens, leg je potloden neer. O nee, laat de muis los. Er werd net aan mij gevraagd waarom we dit doen, dat ga ik even uitleggen. We zijn bezig met de 21st century skills.' 
'De wat?' 
'Laat me even uitpraten. De 21st century skills zijn vaardigheden die ieder kind in de toekomst nodig heeft. Bijvoorbeeld kritisch denken en zelf je problemen oplossen.' 
'O, we doen dit dus niet voor de lol?' 
'Nee, wat dacht jij dan? Natuurlijk doen we dit voor de lol, maar je leert er ook nog heel veel van!'

De dag daarna lees ik in een tweet de vraag: 'Wat doe je als iemand wordt vermoord in je park?' Tja, je kan ervan denken wat je wilt, maar het is een (nogal groot) probleem. Probleemoplossend vermogen komt dus zeker aan bod!

Projectmatig werken klinkt vaak 'eng' in onderwijsland, vooral als er dan ook nog een term als '21st century skills' bij komt kijken. Maar wat is het makkelijk als je er eenmaal aan begint. Het vraagt wat voorbereiding en creativiteit, maar dat betaalt zich allemaal uit. Ik heb nu al zin in mijn volgende project. Waar zal ik het eens over doen? O, idee! Verander het einde van de Harry Potter series en maak hier een film over! Wauw, ik kan niet wachten om eraan te beginnen!

Ik kan echt nog uren doorgaan op dit theorieloze blog over het project, wat een geweldige ervaring! Wil je meer informatie over het project? Zoek dan even contact met mij op de pagina 'wie ben ik?'. 

Ik had nog beloofd dat ik terug zou koppelen over flipping the classroom. Tja, wat zal ik er eens van zeggen? Een aantal kinderen reageerden enthousiast over het concept, het betekent nog meer gebruik maken van het succesvolle Twitteraccount. Het nadeel van het experiment was dat er een vijftal kinderen niet op Twitter hadden gekeken. Zelfs niet na de vele herhalingen en de herinnering op het bord. Voor die kinderen was het zaak om extra goed op te letten tijdens mijn reflectie over het flippen. Naast die informatie moesten ze er zelf maar achter komen wat de opdracht was. Ieder groepje had natuurlijk mensen die het uit konden leggen, maar de kinderen die niet op Twitter hadden gekeken, hadden van tevoren niks bedacht. Hun inbreng was beduidend minder, wat erg jammer was. Een stukje zelf verantwoordelijkheid nemen is dus wel belangrijk om aan de kinderen mee te geven als je wilt werken met flipping the classroom. Ik had er natuurlijk voor kunnen kiezen om de vijf kinderen die niet wisten wat de opdracht was toch nog de uitleg te geven, maar op die manier had ik dat hele flipping the classroom net zo goed niet